Is dat raar? dat je weemoedig wordt als je huis door vrienden aan gort wordt geslagen? Die vrienden doen dat met veel liefde en plezier. Zij geven hun vrije zondag op voor ons. We zijn ze ook heel dankbaar. Een groot woord, maar echt gevoeld.
En toch, ik was er een beetje weemoedig van. Ons oude huis blijkt diep achter de verlaagde plafonnetjes enkele enge gaten, grijs stro en rare leidingen te verbergen. En die had ik misschien liever niet gezien.
Zoals je liever je oma niet met krullers in het haar en zonder kunstgebit ziet, zie je liever je huis niet in deze conditie. Dus maar snel weer een likje lippenstift in de vorm van een nieuw plafonnetje en fris stucwerk en ik geloof weer in deze oude dame.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten