Na "toegankelijk" en "zorgvuldig" hebben we nu "moedeloos"

Zaterdagochtend vroeg ruzie gemaakt met de vloeren man. We hadden een dringend verschil van mening over de gemaakte afspraken. Niet dat het heeeeeel erg veel impact heeft, het gaat namelijk over de vloer onder de keuken. Maar toch, voor de gevoelsbeleving van de vrouw die deze hele verbouwing in gang geschopt heeft vanwege geluidsisolatie is dat stukje vloer net zo belangrijk als alle andere stukjes vloer.
Vond de vloerenman onzin. Nog nooit van gehoord. Nog nooit zo gedaan. En nog nooit zo gezien. "jammer dat het zo moet aflopen" was zijn commentaar toen hij de deur achter zich dichttrok.

Vanochtend werd de spanning regelrechte stress toen ik de verhuizer belde. We stonden voor vandaag op de rol rond 14 uur. Ik had dus de middag vrij genomen. Maar omdat de wasmachine op het andere adres opgehaald en verhuisd zou worden belde ik even voor de zekerheid even over hoe laat ik waar moest zijn. Was het de bedoeling dat ik om 10 uur al thuis was voor de verhuizing!

Ik snap heel goed waarom, ik wil zelf ook voetbal kijken, maar het was maar goed dat ik al om 07.00 uur op mijn werk was, anders had ik mijn bureau aan kunnen tikken en weer omdraaien.

Maar goed, ze zijn weg, in twee uurtjes was het weer gepiept. En nu.....word ik een beetje moedeloos als ik om me heen kijk. Wat hebben wij veel troep!

Laatste loden

Of zoals ik laatst iemand zag schrijven 'de laatste lootjes'...

Tijd voor 'de man aan het roer' om eens te bloggen.

Zaterdagochtend, we maken samen de balans op van de afgelopen weken. De vloer zit erin, alles is geverfd en de water- en electriciteitverbindingen zijn aangelegd. Je weet nu gewoonweg niet meer hoe het er 3 maanden geleden uit zag. Wat went dat snel.

Hoewel de totale verbouwingsperiode gedetailleerd gepland was, zien we met nog 1 week voor de overhuisdatum (vrijdag 2 juli) te gaan, dat er nog het nodige moet gebeuren. De shortlist bestaat uit: plinten verven, verhuisdozen uitpakken, kasten en bedden in elkaar sleutelen en plaatsen, deuren inkorten, keukenwerkblad maken en gootsteenopening inzagen, electriciteit, water en afwatering aansluiten, En, hoe tricky, in de juiste volgorde. Lekker puzzelen vandaag en morgen dus.

Inmiddels zijn we grote fan van markplaats.nl geworden: vandaag reizen we af richting Almelo voor wat wordt genoemd: de meest stille vaatwasser die er is. En bij de onderbuurman van de snackbar moeten we de geleverde afzuiginstallatie ophalen.

Na 2 juli zullen we ook moeten gaan werken aan alle zaken die op de longlist staan. We zijn blij dat we dit hebben opgeschreven want het zijn veelal verbeteringen die er nooit meer van komen. Wat te denken van die oude lelijke deuren waar we 10 jaar naar hebben gekeken!

Hoe dan ook: de laatste loodjes wegen zwaar, maar het resultaat is ernaar!

Alle mensen die hebben bijgedragen aan dit resultaat willen we heel hartelijk bedanken want dit was zonder jullie fysieke maar ook moral support niet zo vloeiend verlopen.

En Nien, jij bent weer fantastisch!! Dikke kus

Ze voelen zich hier thuis

Tja, twee luie stoelen. Chocopasta, filmpje op de televisie. De jongens vinden het hier heel prima. Ze zijn helemaal gewend, net nu we weer bijna terugverhuizen. Auke staat overigens te juichen bij het idee dat we bijna teruggaan. Rafael moet het nog even aanzien. "we gaan niet naar het nieuwe huis he?" vraagt ie dan. En dan bedoelt ie dus ons oude verbouwde huis.

Opluchting

De vloer wordt gelegd. JW maakte gisteravond fotoos en oooh wat vond ik die donker. Lelijk misschien zelfs. Duur grapje als je een lelijke vloer koopt voor duizenden euro´s. Maar vanochtend ben ik zelf langs geweest, om de katten even eten te geven. Wat een opluchting. Gelukkig vind ik de vloer in het echt wel mooi, en er komt nog een laag witte olie overheen, dus nog een tikje lichter. De zucht van opluchting is drie straten verder te horen....

Meer blauw op straat

Gisteren de eerste en hopelijk laatste verbouwings-tranen. Om iets heel onbenulligs; een bekeuring.

We stonden te verven en ineens zag ik dat het al vijf over half zes was. De creche! Ik racete naar buiten om Rafael op tijd op te halen. Vergat dat ik de sleutel van de bovenbuurvrouw nog in mijn zak had. Belde vanuit de auto snel naar JW en Auke dat ze even op me moesten wachten, zodat we alle deuren konden afsluiten. Ik stond toch voor een stoplicht, kon wel even tussendoor.

Motoragent.
Zo'n hele rustige, grijze, wijze man in een fluoriserend geel pak. Bijzondere tegenstelling overigens. Bon voor het bellen. Die hij ook nog eens rustig, op zijn gemak, weloverwogen, zonder haast, tot in detail ging uitschrijven. "wat is uw adres mevrouw Bakker?".

Thuis Rafael de trap op gejaagd. Zelf met vier tassen er achteraan gestruikeld. JW al thuis dus telefoontje ook nog eens he-le-maal voor niets. Stik-chagrijnig. GVD, ren ik me een slag in de rondte, probeer ik aan alles te denken en voor iedereen te zorgen. En wat krijg ik? een boete die waarschijnlijk torenhoog is.

Nou en toen liep er ineens zout water uit mijn ogen.

Wat een troep

En zo wordt de troep afgevoerd.

Oh ja, de vloer is ook alvast neergelegd.

Denk niet dat we voorlopen op schema, de vloer komt een paar dagen "wennen". Wij ook trouwens! Als je hem weer ziet denk je echt "heb ik dat uitgekozen?". Het gaat namelijk om de donkere stukjes die u op de foto ziet. De lichte latten zijn onderkanten.
Op hoop van zegen dan maar. We kunnen hem niet meer ruilen.

Rucola, chocola, lei, toegankelijk, zorgvuldig, soft pistache, mud.

Zomaar een opsomming van enkele namen van door ons overwogen kamer kleuren.

Aanschouw hier: Toegankelijk. Ja, Jan Wouter ook, maar ik bedoel nu de kleur op de muur erachter. Ik vind het bijna goud en ben echt weg van deze kleur. Dan weet u dat vast als u op bezoek komt: niet afkraken, dan zijn de bewoners beledigd.

Verder in deze serie: Rucola in de kinderkamer. Het zat eerst op een andere muur maar was wel wat heftig bij het binnenkomen. Nu op deze muur valt dat mee. Ander nadelig effect is dat de hele kamer een groenige weerschijn krijgt, alsof de bewoners van de kamer ziek zijn....We overwegen nog steeds chocoladebruin, maar worden ook wel ietwat moe van het steeds overschilderen.













Er is geen prijs gevallen op de kleur Lei. Mooi in theorie, lelijk op onze eigen muur. Soft Pistache viel ook af omdat het alleen via de verf-speciaal zaak te verkrijgen was. Dat was Nienke te veel gedoe in deze toch al gedoe-tijden.

Een kloddertje roze hier...een kloddertje roze daar...

We realiseren ons dat we al een tijd niets op de blog hebben gezet. Druk druk druk. Tot laat in de avond zijn we aan het schilderen. Vaak is dat overigens Jan Wouter, de man van staal. Maar gisteravond kon ik ook nog een paar uurtjes verder omdat mijn ouders vroeg waren gekomen. Terwijl oma de monsters in bed houdt, maken wij de muren wit.

Ik had vergeten dat verven zo veel werk is. Of eigenlijk is het verven niet het werk, maar het schuren, schoonmaken, afnemen met ammoniak, opzetten van de randjes, en het kopen van verf (3 keer in 3 winkels) dat is veel werk...

We moeten nog even verder, vandaar dat ik dit blog om 7 uur 's ochtends schrijf. Om 8 uur moeten we in het huis zijn om de vloeren man te ontvangen die de boel komt inspecteren.

Nog maar twee weken....we moeten opschieten.

Ieder zijn natje en zijn droogje

De gele machine zuigt vocht uit de muren en verzamelt dit in een bak om leeg gegooid te kunnen worden. Jammer als de bak overloopt en het vocht dan op de vloer terecht komt....
Verder op de vloer: redupanel. Die donker groene platen. Het isolatie materiaal waar het allemaal om begonnen is. Laatste fase in de verbouwing, joepie!

Architraaf, Neutje, Loopslot, Open-Dicht slot en Dag-Nacht slot. Ral 9010 of Ral 9001, Lewisplaat, afschot, tengels, redupanel.

jajajajaja....en nu jullie weer.

Nog een week (en dan nog drie)

Nog een week voor de aannemer. Geplande opleveringsdatum is vrijdag 11 juni....dat wordt nog een klein beetje spannend. We maken een lijst van grote en kleine dingen die nog moeten gebeuren en die lijst is toch niet op een hand te tellen.
Met stip op 1: de Afvoer. Gelukkig hebben de nieuwe onderburen gewikt en gewogen en geslikt en gespogen: het mag. Wat een opluchting! Maandag gaan ze de afvoer maken volgens het nieuwe traject. Nu de afvoer anders gaat lopen kan de badkamer ook weer dichtgemaakt worden.
Daarna nog op 2: elektriciteit. Drie spotjes in de hal, een buiten-stopcontact op het balkon voor blije kerstverlichting en vieze frituurpan, en ook niet mis een hele nieuwe meterkast.
Op 3 nog wat kleinigheidjes in de afrondende fase; wat deuren, welke vorm krijgen de stopcontacten, eventueel nog een thermostaatkraan in de douche.
Genoeg te doen.

Gelukkig zal de totale planning niet echt uitlopen omdat het stukwerk helemaal af is. Dat kan nog een week drogen, eventueel met een warmte kanon, en dan kunnen we volgende week beginnen met schilderen. Voor de kamer van de jongens heb ik een kleur uitgezocht die "rucola" heet. Groen dus. Nu eens kijken of ze ook rucola gaan ETEN.

Maar goed, bottom line van dit stuk. De aannemer krijgt nog een week, dan wij een week schilderen, dan een week de vloer erin en dan nog een paar losse terug-verhuis dagen....vrijdag 2 juli zitten we weer in de Wethouder Frankeweg. We geloven nog steeds dat we de planning gaan halen.

Deeply dippy

Nou dames en heren, het is zover. Het kon niet uitblijven. Iedereen heeft er last van, dus waarom wij niet. Maar hij is gearriveerd; de Verbouwings-Dip. Symptomen: moe, moe, hoofdpijn, stijve schouders, snel geërgerd, geen zin meer, totaal geen oog meer voor de omgeving en had ik al gezegd moe?.

Een goede vriendin van mij stuurde een hartelijk kaartje, een hart onder de riem. En dat terwijl zij zelf net een dag geleden jarig is geweest en ik er slechts een mager sms'je uit kan persen. "Gefeliciteerd, liefs Nienke" 24 letters.

Vandaag voor het eerst geen fut om te koken en dus maar naar onze trouwe buurman de snackbar gerend voor wat lekkers. Enthousiast zegt hij "nou dat is maar net goed gegaan he, met die afvoer". Waarop ik gedeprimeerd mompel dat van de afvoer het einde nog niet in zicht is.

En dat is maar al te waar. Als we de opties op een rijtje zetten dan zie ik alleen maar problemen. Overal zitten balken, elektriciteitsleidingen, kasten en andere huizen van onder- of bovenburen in de weg.
De mooiste oplossing zou zijn als onze nieuwe onderburen zouden bellen (ze zijn sinds vandaag eigenaar van het huis) en ons vertellen dat ze de badkamer gaan verbouwen. In dat geval zouden we van onderaf kunnen werken en hebben we veel meer zicht op wat we doen.
Morgen maar even een kaartje in de bus gooien met "welkom" en ons telefoonnummer. Voor vanavond een warm bad en vroeg naar bed. Welterusten.