Deeply dippy

Nou dames en heren, het is zover. Het kon niet uitblijven. Iedereen heeft er last van, dus waarom wij niet. Maar hij is gearriveerd; de Verbouwings-Dip. Symptomen: moe, moe, hoofdpijn, stijve schouders, snel geërgerd, geen zin meer, totaal geen oog meer voor de omgeving en had ik al gezegd moe?.

Een goede vriendin van mij stuurde een hartelijk kaartje, een hart onder de riem. En dat terwijl zij zelf net een dag geleden jarig is geweest en ik er slechts een mager sms'je uit kan persen. "Gefeliciteerd, liefs Nienke" 24 letters.

Vandaag voor het eerst geen fut om te koken en dus maar naar onze trouwe buurman de snackbar gerend voor wat lekkers. Enthousiast zegt hij "nou dat is maar net goed gegaan he, met die afvoer". Waarop ik gedeprimeerd mompel dat van de afvoer het einde nog niet in zicht is.

En dat is maar al te waar. Als we de opties op een rijtje zetten dan zie ik alleen maar problemen. Overal zitten balken, elektriciteitsleidingen, kasten en andere huizen van onder- of bovenburen in de weg.
De mooiste oplossing zou zijn als onze nieuwe onderburen zouden bellen (ze zijn sinds vandaag eigenaar van het huis) en ons vertellen dat ze de badkamer gaan verbouwen. In dat geval zouden we van onderaf kunnen werken en hebben we veel meer zicht op wat we doen.
Morgen maar even een kaartje in de bus gooien met "welkom" en ons telefoonnummer. Voor vanavond een warm bad en vroeg naar bed. Welterusten.